Birthday girl...

Και να που πέρασε μια ακόμα χρονιά. Μεγαλώνω. Επικίνδυνα.. Δεν είναι πως δεν το νοιώθω - αλλάζω- ούτε πως δεν μου φαίνεται.. Όμως βαθιά μέσα μου παραμένω με πάθος παιδί. Όχι σαν μεγαλοκοπέλα που αρνείται να συμβιβαστεί με τον χρόνο όπως θα σπεύσουν να μου υποδείξουν οι ανώνυμοι σχολιαστές, αλλά σαν ελεύθερο πνεύμα - ελπίζω- που αρνείται να συμβιβαστεί με τα κλισέ. Αν ωριμότητα σημαίνει να αφήνω το μυαλό να αποφασίζει αντί για την καρδιά μου, αν σοβαρότητα σημαίνει να ασφυκτιώ μέσα σε μια εικόνα αντί να δημιουργώ μια άλλη, αν υπευθυνότητα σημαίνει να φέρομαι όπως "πρέπει" και όχι όπως θέλω, αν λογική σημαίνει να είμαι καχύποπτη με τους ανθρώπους και τα πράγματα αντί να ανοίγω τις πόρτες της ζωής μου και της καρδιάς μου διάπλατες, αν καθήκον σημαίνει να πάψω να ονειρεύομαι αντί να ακολουθώ τα όνειρα μου, τότε ναι, θα προτιμήσω να συνεχίσω να ζω σε μια παρατεταμένη εφηβεία.. Μπορεί απλά να με βολεύει, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως η ηλικία είναι υποκειμενική.. Είμαστε όσο νοιώθουμε και όσο δείχνουμε όταν καθρεφτιζόμαστε μέσα στα μάτια εκείνων που μας αγαπάνε. Είμαστε οι αποφάσεις μας, η πορεία της ζωής μας, τα λάθη μας, τα πάθη μας, οι έρωτες μας, οι φίλοι μας, η οικογένεια που διαλέξαμε, τα επιτεύγματα μας, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μας, τα γέλια και τα δάκρυα μας. Και τα ρίσκα μας, και οι συνέπειες που πληρώσαμε γι΄αυτά... Και έτσι, εγώ είμαι ο δρόμος που έχω ακόμα μπροστά μου να περπατήσω... Το καινούριο παραμύθι που με περιμένει στην γωνία, η περιπέτεια που μου κλείνει το μάτι, οι αγκαλιές μέσα στις οποίες θα κουρνιάσω όταν κουραστώ ή φοβηθώ, το χέρι που θα απλώσω εκεί που θα χρειαστεί.. Ακόμα και ο τοίχος στον οποίο θα κοπανήσω ξανά με φόρα το κεφάλι μου.. Μπορεί να σας φανεί κουτό αλλά πάντα όταν πέφτω αφήνομαι να απολαύσω την τούμπα με όλη την ψυχή μου. Όσο πιο μεγαλοπρεπής, τόσο πιο ενυπωσιακό θα είναι που θα σηκωθώ.. Και κάθε φορά που σηκώνομαι σημαίνει πως δεν παρέδωσα τα όπλα ακόμα.. Πως είμαι ζωντανή, μέσα και έξω.. Και έτοιμη για αυτό που θα έρθει, όσο το κέντρο του σύμπαντος κόσμου μου θα εξακολουθεί να είναι κάπου εκεί γύρω και να χαμογελά...