Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Bitter and sweet...



'Οταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, βάλτα στην βότκα σου... Οι τελευταίες μέρες του χρόνου μοιάζουν να έχουν συνωμοτήσει για να με αφήσουν με την πιο ανέλπιστα γλυκιά γεύση... Και εγώ απολαμβάνω με ανακούφιση όλα αυτά που με κάνουν να (ξανά)νοιώθω ασφαλής. Γέλια ξεκαρδιστικά, σχέδια γιορτινά, αγκαλιές που τις πεθύμησα, παρέες που αλλάζουν τις ισορροπίες των χώρων, στιγμές που με ταξιδεύουν στα καλοκαίρια που αγαπάω, αποδράσεις που με κάνουν να νοιώθω ελεύθερη, ζαβολιές που μου επιτρέπουν να γίνομαι (κακό) παιδί και  όνειρα που μοιάζουν να μπορούν τελικά να γίνουν αληθινά. Και μέσα σε όλα αυτά, οι φίλοι μου και οι άνθρωποι της ζωής μου, φροντίζουν να μου θυμίζουν ο καθένας με τον τρόπο του αυτά που καμιά φορά επιλέγω να ξεχνώ... Και να με στηρίζουν, και να με προστατεύουν, και όταν χρειάζεται να μου δίνουν και μια σκουντιά να πάω παρακάτω...  Ο Ζ. ξαναμοιράζει τη τράπουλα γελώντας, και σαν άλλος θαυματοποιός ανασύρει τους ξεχασμένους μου άσσους από το μανίκι του, η Μ. μου θυμίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο αλήθειες που επιμένω να προσπερνώ, η Λ. και η Κ. μου δίνουν όλο τον χρόνο που χρειάζομαι πάνω από αμέτρητα  cocktails με πικάντικη γεύση, ο Σ. μου εμπιστεύεται την καινούρια του αρχή, η D. με παίρνει τηλέφωνο από το Λονδίνο για να οργανώσουμε το πρόγραμμα των γιορτών, η Μ. μου θυμίζει πως μ΄αγαπάει πολύ ακόμα και όταν πνίγεται, η Λ. με συμβουλεύει με τετράγωνη λογική, ο Γ. με κάνει να γελάω πολύ και συχνά, η μαμά μου στηρίζει τα πιο τρελά μου όνειρα και τα αγόρια της ζωής μου εξακολουθούν να με αντιμετωπίζουν σαν αγαπημένο, κακομαθημένο παιδάκι, που του κάνουν χατίρια και pampering αλλά όταν χρειάζεται, το βάζουν και στο naughty corner να σκεφτεί τι έκανε..:) Και εγώ... Εγώ λίγες μέρες πριν αποχαιρετήσω οριστικά μια από τις δυσκολότερες χρονιές της ζωής μου, νοιώθω να γίνομαι ξανά αυτή που ήμουν. Και που με έχασα κάπου στην διαδρομή.
Ναι, η ζωή είναι γεμάτη ξινά φρούτα τελευταία, αλλά όταν έχεις την σωστή συνταγή και τις συνθήκες ώστε η έμπνευση σου να μην πέφτει σε ξέρα, μπορείς να τα μετατρέψεις σε μικρά γαστρονομικά θαύματα.. Και τα Χριστούγεννα είναι η πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου, και φέτος περισσότερο από ποτέ σκοπεύω να την χαρώ με όλη μου την ψυχή, μετατρέποντας τα λεμόνια σε στολίδια για το δέντρο μου και παγάκια για τα ποτά μου...

7 σχόλια:

  1. έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τελικά τα πράγματα, ακόμη και τις δυσκολίες να τις μετατρέπουμε με δημιουργικό τρόπο υπέρ μας, πολλά φιλιά και κράτα το γλυκό κομμάτι για σένα (άσε το πικρούτσικο για τους άλλους)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. You are such a survivor Evi mou......den se fovame katholou...giati panta vriskeis tropous na anakalypteis to kalo mesa sto kako, ti xara mesa stin lypi kai tin aisiodoksia otan oloi gyro sou einai apesiodoksoi!! Eisai efevretiki kai dimiourgiki, talantouxa kai ypomonetiki.....kai nai, eimai sigouri, otan i zoi sou stelnei lemonia mono stin votka sou tha mporouses na ta valeis!!!.....Enjoy your drink fili!!!! Cheers!!!
    Multi psi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Oi filoi einai gia ta dyskola, propantwn gia ta dyskola, na mas lene alitheies giati noiazontai kai an merikes fores einai pikres alitheies toso to kalytero , gia mas einai san ta lemonia sti vodka mas!! Eviva loipon agapimeni..kai ta kalytera erxontai..xereis esy!! Filia polla.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. That's our girl!!!!
    "όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια βαλ'τα στη βότκα σου"!!!!!...θα είναι το μοτο της νέας χρονιάς,μη σου πω οτι θα το στείλω ως ευχετήριο sms!!!!
    Σ'αγαπάμε οικογενειακώς,να είσαι πάντα καλά!!!Λίλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα λεμόνια είναι ξινά, όχι πικρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Blueprints@ Πάντα κρατάω το γλυκό κομμάτι για μένα αγαπημένε.. Έχω δυσανεξία στα πικρά..:))

    Ζ@ Ε μα ναι..:)

    Multi Psi@ Δεν ξέρω αν είμαι survivor, είμαι σίγουρα επίμονη πάντως και τολμάω να αλλάζω αυτά που δεν με κάνουν ευτυχισμένη.. Και θέλω να γελάω και να είμαι χαρούμενη οπότε... φτιάχνω γλυκά και ποτά με φρούτα ξινά..:))))

    orfia@ Νομίζω πως η ζωή, μαζί με τα λεμόνια μου στέλνει πάντα και ανθρώπους που με βοηθάνε να τα διαχειριστώ αγαπημένη μου.. Χωρίς τους φίλους άλλωστε, τι να τα κάνεις τα ποτά? :)))

    Λίλα@ :)))) Φιλιά!!

    Ανώνυμος@ Είναι θέμα ουρανίσκου και ποικιλίας..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή