"Σε έναν ιδανικό κόσμο, Θα εμφανίζονταν αυτό το notification στα βραδινά sms!" έγραφε η λεζάντα αυτής της φωτογραφίας και η αλήθεια να λέγεται, όποιος δεν έχει μπερδευτεί κάποιο βράδυ με ποτά, τσιγάρα και καψούρα με αποτέλεσμα να κάνει όλες τις λάθος κινήσεις να σηκώσει το χέρι, και να αφήσει σχόλιο με φωτογραφία για να τον δείχνουμε στις επερχόμενες γενεές.
Βέβαια, αν το καλοσκεφτείτε η χαρά της καψούρας είναι τα λάθη και τα πάθη της. Είναι τα τραγούδια που αφιερώσαμε, τα ντροπιαστικά μηνύματα που στείλαμε, τα μεθύσια που κάναμε, τα ξενύχτια που ρίξαμε, τα δάκρυα που χύσαμε και τα πατώματα που σκουπίσαμε πέφτοντας να πεθάνουμε από την απογοήτευση, που κατά βάθος ξέραμε πως θα έρθει. Μετά από χρόνια εκεί έξω και έχοντας παίξει το παιχνιδάκι αρκετά, έχω αποφασίσει πια πως το καλύτερο κομμάτι μιας σχέσης είναι αυτή η καψούρα της αρχής. Η χαρά και η αγωνία της ανακάλυψης, η αναμονή για όλα αυτά που (φανταζόμαστε πως) θα έρθουν, οι πεταλούδες στο στομάχι και το πινγκ πονγκ που παίζουμε για να αποδείξουμε ο ένας στον άλλο πόσο έξυπνοι, χαριτωμένοι, σέξι, ξεσηκωτικοί και μοναδικοί (μπορούμε να) ήμαστε. Μόλις περάσουμε από τα foreplay στο κυρίως θέμα, μόλις πέσουμε στο κρεβάτι δηλαδή, αρχίζει αναγκαστικά η αντίστροφη μέτρηση. Που το πάθος αναγκαστικά θα τελειώσει- sooner or later- και μετά ή θα μεταλλαχτεί σε αγάπη και η σχέση θα πάει παρακάτω, ή ο πρώτος που θα προλάβει θα σηκωθεί ένα πρωί στα κλεφτά, θα ντυθεί και θα φύγει κλείνοντας απαλά αλλά οριστικά την πόρτα πίσω του.
Και στην τελική, πείτε μου αλήθεια. Αν είχατε την δυνατότητα να κρατήσετε μια σχέση στα προκαταρκτικά, στο κομμάτι εκείνο που όλα είναι υπονοούμενο, και παιχνίδι, και νάζια και κορδέλες, και πόλεμος ανάμεσα σε δυο μυαλά που αστράφτουν, και πάθος ανεκπλήρωτο, και πεταλούδες στο στομάχι, και όλο αυτό το σκηνικό που περιμένεις τα μηνύματα, και τα τηλέφωνα και τις ματιές και τις αγκαλιές, και άντε και τα φιλιά σαν να εξαρτάται από αυτά όλη σου η υπόλοιπη ζωή, δεν θα το κρατούσατε όσο περισσότερο μπορούσατε? Ειδικά αν το κρεβάτι σας ήταν μια χαρά γεμάτο, κυριολεκτικά και μεταφορικά?
Εγώ αλήθεια σας λέω, αν το έβρισκα, αν περνούσε από το χέρι μου και αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα το κρατούσα για πάντα. Θα ζούσα την μέρα της καψούρικης μαρμότας, ξανά και ξανά και ξανά.. Γιατί κακά τα ψέματα. Όπως έλεγε και η αείμνηστη Μαλβίνα, το να βρω κάποιον να μου πηδήξει το @@@@@ μου είναι το ευκολότερο του κόσμου. Το να βρω κάποιον να μου πηδήξει το μυαλό μου όμως, είναι τόσο δύσκολο πια που αν το (ξανά) βρω σιγά μην το χαλάσω με τα ίδια μου τα χέρια...
Υ.Γ. Και βέβαια, επειδή ποτέ δεν πρέπει να λες μεγάλο λόγο ή να τρως μεγάλη μπουκιά - και επειδή εγώ συνηθίζω να τα κάνω και τα δύο- διατηρώ το αναφαίρετο δικαίωμα μου αύριο να λέω ή να κάνω κάτι άλλο. Και να το χαίρομαι επίσης. Πολύ..:)
..και χωρίς ποτά και τσιγάρα απο σκέτη καψούρα ουουουουου μιά χαρά το χω κάνει!!!!!!!!Τι ωραία όμως!!!!!xxxx.Λίλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να στειλω φωτογραφια μου να με δειχνετε στις επομενες γενεες; :-Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήAnte re!
ΑπάντησηΔιαγραφήZ.
Το πιο δυσκολο οσο περνανε τα χρονια ειναι να παιξει κανεις με το μυαλο μας. Οταν το βρεις εννοειται οτι δεν το αφηνεις ευκολα να φυγει...η καλυτερη περιοδος μιας σχεσης, μιας γνωριμιας!!!Το αιωνιο παιχνιδι του μυαλου και της φαντασιας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι καλυτερο εχω διαβασει εδω μεσα και οχι μονο , τον τελευταιο καιρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικα δε ξερω αν αξιζει τελικα ολη αυτη η διαδικασια μια που παντα καταληγει ..στα πατωματα .. στη σηψη
-και ποσες φορες μπορει να το αντεξει κανεις..
ξερω μονο πως απο μια ηλικια και μετα (και ισως πολλα στραπατσαρισματα ή ενα και καλο ) αναθεωρεις τα παντα και καταλαβαινεις πως ολα αυτα ειναι απλες προβολες ..
ερωτευεσαι επειδη θες να ερωτευτεις , επειδη εχεις αναγκη να εισαι ερωτευμενος
και στην ουσια ερωτευεσαι αυτο που θα θελες να ειναι ο αλλος και οχι αυτο που ειναι μια που ετσι κι αλλιως εισαι τυφλος για να δεις
πως συνηθως ειναι σκετη απογοητευση διοτι κι αυτος κυνηγα τις δικες του χιμαιρες (αλλου ντ αλλου)!!
Οποτε μακρια απο μας ..ειμαστε σε μια υπεροχη ηλικια εκει κοντα στα σαρραντα που δεν αξιζει τον κοπο αυτη την ηρεμια να την χασουμε για κανενα "ονειρο"!!
Φιλια πολλα και πλιζ πολλα , θελω πολλα τετοια ποστ , μακρια απο την κριση και τις μιζεριες των καιρων ..
να φανταστεις δεν αντεχω ουτε το Λακη (αν και σημερα ΚΕΝΤΑΕΙ Η ΡΩΠΑ)
que me completa = you complete me , νομίζω αυτό είναι όλο το στόρυ ,από κει και πέρα το πράγμα συνθέτεται , διασκορπίζεται ανασυντάσσεται με τρόπους που δεν ελέγχονται αλλά αυτή είναι και η γοητεία ίσως και η ουσία του όλου 'εγχειρήματος'
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας καληνυχτώ πάω για ύπνο προσθέτοντας στην Tal, ότι η τετράγωνη λογική μου δεν είναι τόσο καλός σύμβουλος σε τέτοια θέματα -:))
Αυτή η θεωρία υποψιάζομαι πως έχει θερίσει πολύ κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήTora exoume tin pragmatiki agapi, tin aliloektimisi kai ton sevasmo..... ton syntrofo tis zois mas, ton anthropo mas.....pou einai dipla mas kai mas stirizei me agapi kai thaymasmo akoma kai otan exoume piasei pato!!.....AYTO einai to kalytero kommati...otan exeis kanei ton agona kai ta exeis kataktisei olla ayta.......
ΑπάντησηΔιαγραφήeeee kai an tyxei o erotas.....kalo einai na se eroteyonte oi alloi...kai esy apla na les......."frankly my dear,....I don't give a damn!!" giati pragmatika den tha se noiazei.......Multi psi
Λίλα@ Χαχαχαχα.. Συνάδελφοι..:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήman about town@ Εσύ δεν πιάνεσαι. Υποψιάζομαι πως μέσα σου έχεις μηχανή στην θέση της καρδιάς..:)))
Ζ@ Γιατί καλέ???
orfia@ Ναι, ναι... Το αιώνιο παιχνίδι.. Είμαι μέσα φίλη!!!
Talisker@ Σιγά μη και δεν συμφωνούσαμε εμείς, ειδικά σε αυτό..:))
υ.γ. Αγαπώ Χρύσα Ρώπα.. Ρησπέκτ!
So_Far@ η τετράγωνη λογική σου αγαπημένη είναι πάντα καλός σύμβουλος, ειδικά για μένα που η λογική μου είναι μάλλον... στρογγυλή..:)))
Ανώνυμος@ Μπα..
Multi Psi@ Δεν διαφωνώ φίλη και το ξέρεις. Αυτό που έχουμε είναι το πιο δύσκολο γιατί δεν έχει μόνο χαρά και παιχνίδι αλλά και ρουτίνα και προβλήματα και βάρος χρόνου.. Εγώ απλά μιλούσα για μια ιδανική κατάσταση που δυστυχώς, δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλο μας.. Φιλάκια..:)