C for Christmas and F for the future...

Τα φετινά Χριστούγεννα, κόντρα στο mood της εποχής και πέρα από κάθε προσδοκία, ήταν τελικά από τα καλύτερα που έχω περάσει ever. Και αυτή είναι μια ανακουφιστική συνειδητοποίηση, και ταυτόχρονα το καλύτερο μήνυμα που έχω πάρει τελευταία. Μπορούσαμε να μιζεριάσουμε, μπορούσαμε να γκρινιάξουμε για τις χαμένες πολυτέλειες, για τα δώρα που δεν πήραμε και τα ταξίδια που δεν κάναμε, μπορούσαμε να ζηλέψουμε για όσα έκαναν άλλοι και εμείς όχι, μπορούσαμε να μείνουμε κλεισμένοι στο καβούκι μας, φοβισμένοι και μετέωροι ανησυχώντας για τα όσα πρόκειται να συμβούν, παρόλο που το μέλλον δεν το ξέρει κανείς, ειδικότερα δε όλοι εκείνοι που αρέσκονται να το αναλύουν διεξοδικά μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα social media. 

Αντ' αυτού προτιμήσαμε να μαζευτούμε σε σπίτια, να μαγειρέψουμε, να γελάσουμε πολύ και δυνατά, να πάμε βόλτες στην φωτισμένη πόλη, να πιούμε cocktails και afternoon teas, να συναντηθούμε σε στέκια αγαπημένα γύρω από τραπέζια που μεγάλωναν όσο περνούσε η ώρα, να αγκαλιαστούμε σφιχτά και να φιληθούμε με πάθος, να αφεθούμε στην μαγεία της γιορτής και να ξορκίσουμε τους φόβους μας αντικαθιστώντας τους με θάρρος. Και πάθος. Και ελπίδα. 

Και ναι, όσο θα είμαστε όλοι εδώ, μαζί, ενωμένοι και αποφασισμένοι να χτίζουμε γέφυρες και να κάνουμε υπερβάσεις κρατημένοι ο ένας από το χέρι και την ματιά του άλλου, όσο έχουμε την υγεία μας και εκείνους που αγαπάμε γύρω μας, και όσο θα διαλέγουμε το φως από το σκοτάδι και την αισιοδοξία από την γκρίνια, όλα θα πηγαίνουν μόνο καλύτερα... Η ζωή προχωράει. Πάει μπροστά. Μόνο. Και αυτοί που μένουν πίσω, γαντζωμένοι στο παρελθόν και σε αυτά που προτιμούν να θυμούνται αντί γι΄ αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν, ή επιμένουν σαν άλλες Κασσάνδρες να μαντεύουν μόνο καταστροφές και στεναχώριες, είναι καταδικασμένοι να μείνουν τελικά μόνοι.

Και εγώ, μερικές μέρες πριν την καινούρια χρονιά, κάνω την δική μου υπέρβαση και αφήνω πίσω ότι με βαραίνει και με φορτώνει με σκοτάδι και αρνητικά συναισθήματα. Έχω ανάγκη να είμαι ανάλαφρη, ανέμελη, αισιόδοξη και φωτεινή. Και να ασχολούμαι μόνο με όσα και όσους θα με πάνε μπροστά. Με φόρα και με φόρτσα. Και το κυριότερο, έχω ακόμα την δύναμη να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, και αυτό θα είναι πάντα το μεγαλύτερο μου ταλέντο. Η πιο γερή μου ασπίδα και το πιο δυνατό μου όπλο. Μαζί με το χαμόγελο.

Before and after...

Έχετε παρατηρήσει πως ενώ τα δύσκολα πράγματα στην ζωή τα αντιμετωπίζουμε συνήθως μόνοι μας τελικά, τα όμορφα και τα ευχάριστα νοιώθουμε την ανάγκη να τα μοιραστούμε με εκείνους που αγαπάμε? Το δέντρο μας φέτος στήθηκε νωρίς και έμεινε όλη την προηγούμενη εβδομάδα να περιμένει να έρθει το κατάλληλο timing. Παρόλο που το στολίζω χρόνια τώρα μόνη μου, φέτος το κοίταζα αλλά δεν έπαιρνα την απόφαση.. Φταίει και το ότι μεγαλώνω και κουράζομαι φυσικά, όπως και το ότι πέρσι έπεσα από την σκάλα προσπαθώντας να κρεμάσω τα φωτάκια στην κορυφή, σίγουρα έφταιγε όμως και το ότι φέτος περισσότερο από ποτέ ήθελα αυτές τις στιγμές της προετοιμασίας να τις ζήσουμε όλοι μαζί.. Να τις προσθέσουμε στο άλμπουμ των χαρούμενων αναμνήσεων μας.. Έτσι, το project ολοκληρώθηκε τελικά εχτές το βράδυ, με full team work.. Με χριστουγεννιάτικη μουσική στο CD Player και τον Droopy να τριγυρίζει μέσα στα πόδια μας προσπαθώντας να κλέψει στολίδια - και φυσικά να πηδήξει τον λούτρινο Αη Βασίλη που αποτελεί το προσωπικό του φετίχ χρόνια τώρα - τα αγόρια ασχολήθηκαν με τα φώτα, βοήθησε και η Αγγελική - τι ωραία που είναι τελικά να έχουμε ένα κοριτσάκι στο σπίτι- δέσαμε δεκάδες πολύχρωμους φιόγκους και το αποτέλεσμα μας έκανε όλους να χαμογελάμε σαν χαζά.. Ακόμα και ο Πάνος έβαλε ένα χεράκι, αντί να κάθεται στον καναπέ καπνίζοντας το πούρο του και δίνοντας οδηγίες, όπως συνήθως.. :) Και αργότερα, ξαπλωμένη στον καναπέ, ξερή από την κούραση αλλά πανευτυχής, και χαζεύοντας τα φωτάκια να αναβοσβήνουν αποφάσισα πως για τον μήνα που έρχεται, τον τελευταίο μήνα μιας απίστευτα δύσκολης χρονιάς, θα κάνω focus μόνο στα ευχάριστα και τα όμορφα που είναι να έρθουν. Στην οικογένεια μου, στους φίλους μου, στα τραπέζια που ετοιμάζω, στα girl’s nights, στις στιγμές που θα περάσουν με γέλια και μουσικές και χορούς και αγκαλιές, και στην ελπίδα πως το 2012 θα είναι καλύτερο. Ή έστω πιο ήρεμο.. It's Christmas time guys. Let the fan - and the hope- begin!!

Υ.Γ. Και ναι, φυσικά θα ξεφύγω από το καινούριο, πιο λιτό concept του blog και θα ανεβάσω λεπτομερείς φωτογραφίες από τα στολίδια. Σιγά μην χαλάσουμε την παράδοση. Απλά φορτίζω την μπαταρία στην κανονική φωτογραφική μηχανή..:)