Το τελευταίο ποστ αυτού του μήνα, ας είναι γλυκό.. Του αξίζει μια που, αν το καλοσκεφτείτε, μέσα σε αυτές τις 30 μέρες συνέβησαν - ή κόντεψαν να συμβούν- τα πάντα.. Δημοψήφισμα, G20, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, χαράτσια της ΔΕΗ, εφεδρεία για το δημόσιο, χρεοκοπία, PSI, έκτη δόση... Λέξεις που δεν τις ξέραμε καλά καλά μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και έγιναν τσίχλες που κόλλησαν στον εγκέφαλο μας και παραλίγο να μας τον κάψουν... Και όμως, παρόλα αυτά, τα καταφέραμε... Με εξωτερική βοήθεια, με κούρεμα, με ενδοφλέβιες ενέσεις ψυχραιμίας και ανασύροντας από τα βάθη του DNA μας και την τελευταία σταγόνα αισιοδοξίας και γραψαρχιδισμού, ο Δεκέμβρης θα μας βρει ακόμα στην σκηνή, έστω και ελαφρώς σουρομαδημένους, να τραγουδάμε με στεντόρεια φωνή και πάθος τα κάλαντα γιατί έτσι είμαστε εμείς.. Λαός ροκ συγκρότημα...
Οπότε η σημερινή μέρα, αλλά και ο επόμενος μήνας, ας είναι όπως αυτά τα λαχταριστά doughnuts της φωτογραφίας.. Πολύχρωμα, αφράτα, γλυκά και... φτηνά.. Φτιαγμένα από το τίποτα - λίγο αλεύρι, λίγο γάλα, λίγο βούτυρο και λίγη ζάχαρη- αλλά νόστιμα και απολαυστικά τόσο που ένα δεν είναι ποτέ αρκετό... Η ζωή είναι ακριβώς αυτό άλλωστε.. Ζουμερές δαγκωνιές που καμιά φορά μπορεί και να σε στείλουν στον οδοντίατρο επειδή έπεσες πάνω στο τσόφλι από το καρύδι, αλλά ποιος είναι αυτός που δεν συνεχίζει να δαγκώνει όσο αντέχει και όσο τον κρατάνε τα δόντια του?
Υ.Γ. Αν σας άνοιξα την όρεξη, η συνταγή είναι εδώ..
Υ.Γ. 2 Δεν ξέρω αν η έκφραση "bite me" στον τίτλο χρησιμοποιείται στον πληθυντικό. Το πιθανότερο είναι πως όχι, αλλά δεν πειράζει. Εγώ θα την αφήσω.. προς χάριν του γενικότερου νοήματος.. :)