Enough already!!!

Μια βραδινή έξοδος με φίλες για φαγητό και χαζολόγημα χτες το βράδυ, κατέληξε τελικά σε ένα αλλεργικό σοκ. Αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία είναι το απ΄έξω.. Που μέσα στην ημέρα ελπίζω πως θα έχει περάσει.. Αυτό που έγινε μέσα, από τον πόνο και την δύσπνοια που με έκαναν να φύγω τρέχοντας από εκεί που ήμουν μέχρι την απίστευτη στεναχώρια που πέρασα, δεν φαίνεται αλλά είναι γεγονός επίσης. Και σήμερα, δύο Zirtec και μια ένεση κορτιζόνης μετά, εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί στην Ελλάδα δεν ισχύουν τα αυτονόητα σε κανένα επίπεδο της ζωής μας. Στο εξωτερικό, ακόμα και στα πιο απλά εστιατόρια σε ρωτάνε αν είσαι αλλεργικός ή δυσανεκτικός σε κάποιες τροφές. Στα αεροπλάνα υπάρχουν ειδικά μενού. Εδώ, τα μανιτάρια και το λάδι τρούφας θεωρούνται κάτι σαν το νερό. Οι chefs τα προσθέτουν σε διάφορα πιάτα και δεν θεωρούν σημαντικό να τα αναφέρουν παρόλο που είναι γνωστό ότι είναι από τα προϊόντα που προκαλούν αλλεργίες. Και εγώ που έχω το πρόβλημα, το έχω ζήσει δεκάδες φορές το εργάκι.. Και κάθε φορά μένω με την απορία. Μα καλά, δεν έχουν συναίσθηση αυτοί οι άνθρωποι του τι μπορούν να προκαλέσουν?
 Αν αυτό που συνέβη χτες μου είχε συμβεί σε οποιοδήποτε άλλο μαγαζί θα είχα κάνει χαμό. Έγινε στο εστιατόριο ενός πολύ αγαπημένου μου ανθρώπου όμως, που ξέρω και πως νοιάζεται για την δουλειά του πάρα πολύ, και πως αν ήταν εκεί τίποτα απ΄όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Δεν ήταν όμως και δεν το πρόλαβε.. Σήμερα το πρωί τον πήρα τηλέφωνο για να τον ενημερώσω, και για να του εξηγήσω πως η μαλακία των συνεργατών του, σε κάποια άλλη περίπτωση μπορεί να του στοιχίσει πολύ ακριβά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό ο άνθρωπος, γιατί δεν είχαν κάνει καν τον κόπο να του πουν τι έγινε.. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως τελικά, η δουλειά και η καλή φήμη ενός μαγαζιού, η υγεία κάποιων ανθρώπων, ακόμα και οι καλές σχέσεις μεταξύ φίλων, κρέμονται συχνά από την βλακεία και την τεράστια ανευθυνότητα κάποιων άλλων.. Και αυτό τα λέει όλα νομίζω... Πριν από χρόνια, σε πολύ γνωστό μαγαζί των βορείων προαστίων ένας άνθρωπος πέθανε από αλλεργικό σοκ όταν έφαγε καβούρι, που δεν αναφερόταν στα συστατικά του πιάτου στον κατάλογο. Βούιξε ο τόπος από την ιστορία τότε αλλά απ΄ότι φαίνεται το μάθημα δεν το πήραν εκείνοι που θα έπρεπε.. Δυστυχώς...

 Υ.Γ. Η Μάρθα, για να αποφορτίσει κυρίως την ατμόσφαιρα, μου είπε χτες βράδυ κάποια στιγμή πως μ΄αυτό το στόμα είμαι κελεπούρι για ...πίπες.. Λέτε να το εκμεταλλευτώ όσο κρατήσει? :)))