Fevis' s Days

Αυτό το blog θα τελειώσει έτσι όπως ξεκίνησε. Με μια αλλαγή. Ή και περισσότερες. Αλλάζω πόλη, αλλάζω χώρα για την ακρίβεια, και το σύ...

Αυτό το blog λειτουργούσε πάντα κάπως ψυχαναλυτικά. Και γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο έχω σταματήσει να πολύ γράφω πια, πρώτον γιατί υπάρχ...

Καιρός να πάμε παρακάτω.. Να σβήσουμε αυτά που μας πλήγωσαν και μας κούρασαν, να ξορκίσουμε τους φόβους, να σκουπίσουμε τα δάκρυα μας,...

Χτες βράδυ, μετά από δυο cocktails με μια αγαπημένη φίλη και την ώρα που παρκάριζα αμέριμνη κάτω από το σπίτι μου με σκοπό να συνεχίσω ...

Πάντα μου έλεγε η Μαρία πως τις μεγαλύτερες αποφάσεις στην ζωή μας τις παίρνουμε ξαφνικά. "Σαν να ακούγεται ένα κρακ μέσα στο...

Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ. Με την καρδιά μου. Καλοκαίρι, μέσα και έξω πια, και το ροζ έχει αντικατασταθεί απ...

Είμαι στην Αθήνα δυο μέρες ήδη και μοιάζει αδύνατον να οργανώσω την καθημερινότητα μου.. Μπορεί να φταίει πως το ταξίδι μου αυτή την φορά ...

Κυριακή πρωί (ξανά)  και η ροζ βαλίτσα μου έχει ήδη κατέβει από το πατάρι και έχει πάρει θέση στο πάτωμα του σαλονιού. Και εγώ την κοι...

Πρωί Κυριακής με λιακάδα... Ξανά.. Πίνω τον καφέ μου χαζολογώντας στο Internet και γύρω μου, στο πάτωμα του γραφείου μου βρίσκονται δι...

Χαίρομαι που χαρήκατε με την επιστροφή του ροζ. Η αλήθεια είναι πως και εγώ αυτή την περίοδο το έχω ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Δόξα ...